در حال حاضر در حیطه بهبود دسترسی فیزیکی به غذای سالم و کافی، تولید و ترویج فرهنگ مصرف مرغ سایز به عنوان یک منبع خوب پروتئین در اولویت برنامه های امنیت غذایی و تغذیه در کشور قرار دارد.

پروتئین ها اصلی ترین ترکیبات ساختاری سلول ها و بافت های بدن هستند. عضلات و استخوان، غضروف، پوست و خون تا حد زیادی از پروتئین ساخته شده اند. پروتئین ها برای رشد و تکامل، ترمیم و جایگزینی بافت های فرسوده یا آسیب دیده، تولید آنزیم های متابولیکی و گوارشی ضروری بوده و ترکیب اساسی برخی هورمون ها و ویتامین ها می باشند.

دریافت پروتئین از فاکتورهای مهم در ارزیابی وضعیت امنیت غذایی جامعه است و از دو منبع گیاهی (عمدتا نان و غلات و حبوبات) و حیوانی (عمدتا گوشت، مرغ، ماهی، شیر و لبنیات و تخم مرغ) دریافت می گردد.

پروتئین حیوانی در مقایسه با پروتئین گیاهی ارزش بیولوژیکی و قابلیت استفاده بالاتری برای بدن دارند.گروه گوشت و تخم مرغ یکی از گروه های غذایی اصلی در هرم غذایی است. این گروه شامل گوشت قرمز (گوسفند و گوساله، شتر)، گوشت سفید (مرغ، ماهی، پرندگان، بوقلمون و شتر مرغ) و تخم مرغ است.

مرغ یکی از فراوان ترین پروتئین های مصرفی در جهان است و برای هزاران سال است که در سراسر جهان به عنوان غذا مصرف می شود. پروتئین مرغ و طیور، مانند سایر گوشت ها، شیر و تخم مرغ به عنوان پروتئین با "کیفیت بالا" تعریف می شود.

گوشت مرغ حاوی ویتامین ها و مینرال های مطلوب و مناسبی  برای بدن می باشد. از جمله: اسید های چرب امگا3، ویتامین های B6 و B3، B12، آهن، سلنیوم، فسفر، پتاسیم که وجود آن ها در بدن برای سلامتی و تقویت سیستم ایمنی بدن حائز اهمیت می باشد.

فرهنگ مصرف مردم کشور ما این گونه است که مرغ های درشت را می پسندند و این موضوع باعث می شود طول دوره پرورش مرغ  طولانی شود و میزان آنتی بیوتیک مصرفی نیز افزایش یابد.

 در مرغداری ها، استفاده نادرست و بیش از حد استاندارد از آنتی بیوتیک ها می تواند سویه های مقاوم باکتری را ایجاد کند و سپس از طریق گوشت مرغ و تخم مرغ به مصرف کنندگان منتقل شود که می تواند عواقب جدی بر سلامت عمومی داشته و درمان عفونت های انسانی را مشکل تر ساخته و ایجاد واکنش های قوی آلرژیک در افراد حساس نماید و سبب تخریب یا حتی از بین رفتن باکتری های مفید روده شوند.

مرغ هایی که وزن کمتر از 2 کیلوگرم دارند مرغ سایز نامیده می شوند که  این مرغ ها در مقایسه با مرغ هایی با وزن بالاتر به دلیل قدرت خرید بیشتر، چربی کمتر و مقدار آنتی بیوتیک کمتر مناسب تر هستند. بنابراین توصیه می شود، از مرغ هایی با دامنه وزنی حدود 1.6 تا 2 کیلوگرم که در بهترین شرایط سلامت بوده و طول دوره پرورش آن هم با شرایط فعلی ایران باید حدود 42 تا 45 روز است، استفاده شود. در مرغ هایی که طولانی تر از این مدت پرورش می یابند و درشت تر می شوند، مقادیر باقی مانده آنتی بیوتیک در گوشت آنها نیز بیشتر است.